- Bosh sahifa
- Maqolalar
- “Men yaralishimdayoq insonparast edim”
“Men yaralishimdayoq insonparast edim”
– “Vatanim meni suymas ekan, men uni sevganligimdan, ulusim meni tanimas ekan, men uni taniganligimdan, Vatan ustida bo‘layotgan tarixiy o‘zgarishlarni va ham buning kelajakdagi yaxshi-yomon natijalarini ko‘rsatib, Vatan bolalariga ulgu (namuna) bo‘lgudek, boshqalar bundan ibrat olgudek tarixiy bir asar yozishga kirishdim. Biroq, men yolg‘izgina islomparast emas edim, balki
yaralishimdayoq insonparast edim. Xalqqa qaysi yo‘lliq yaxshilik qila olgayman
deb, yoshlik-yigitlik davrlarimni g‘am-g‘ussa kunlari bilan o‘tkazdim.
–
Qaysi bir millatning ona tili o‘z hojatini o‘tayolmay, boshqa yot tillar oldida
mag‘lubiyatga uchrab tiz bukar ekan, unday millat ko‘p uzoqlamayoq, insoniy
huquqlaridan ajragan holda hayot daftari ustiga inqiroz qalami chekilishi
shubhasizdir. Unday millatlar yolg‘izgina Vatanlaridan emas, balki butun
borlig‘i bilan tarix yuzidan yo‘qolishga majbur bo‘ladilar.
– Dunyoda kim yaxshilik ko‘rsa, o‘zining yaxshi
mehnati sabablik Allohdin bo‘lur, agar yomonliq ko‘rar ekan, albatta, uni
o‘zidan bilsin, o‘zidan ko‘rsin.
– Iymonlik kishilarga har vaqt ulug‘ davlat
nasib bo‘lg‘usidir.
– Bir
millat o‘z hayotiy
huquqlarini kerakli sharoiti
bilan qo‘lga keltirishi
uchun, u millatning
oliy himmat o‘gillari
fidoyilarcha mol-jonini ayamay,
bu yo‘lda har
qancha qiyinchilik chiqar ekan
unga qarshi ko‘krak kerib, chidamliq bilan ish olib borar ekanlar, ana shundagina
haqiqatni yuzaga chiqarib,
o‘z maqsadlariga erisha
oladilar. Himmati o‘zidan oshmagan olimlarning butun qilgan
harakatlari hayvonlarcha qorin to‘yg‘azishgagina bog‘langan bo‘lib, ular
irodasiz, inson suratlik janivorlardir. O‘z tillarini unutib, muqaddas
dinlarini hammadan ilgari
tashlagan holda, ular
ilon og‘ziga kelgan
quyondek yutilishga yaqin turadilar.
– Endi
dushmanga yutilishdan saqlanishning
eng kuchlik quroli
esa, shu ikki
narsadan iborat: birinchisi
diniy ixlos, ikkinchisi
milliy hisdir. Qaysi
millat bu hislarga
halal yetkizmay yaxshi
saqlar ekanlar, unday
millat dushman tomonidan
yutilib ketilishi mumkin
emasdir.
– Endi bu hissiyotimizni doimiy ravishda saqlab
qolishimiz uchun, zarur tillarni o‘zlashtirganimiz ustiga,
o‘z ona tilimizga
qattiq ahamiyat berib,
milliy adabiyotimizni yuqori
ko‘tarib, ilm va
madaniyat tillari darajasiga
yetkazishimiz lozim. Mana shundagina bizlar oldimizda og‘iz ochib tayyorlanib
yotgan qizil ajdarhoning yutishidan o‘zimizni saqlay olamiz. Til-adabiyotimiz
qanchalik o‘sib, taraqqiy topar ekan, ilm ma’rifat ham shunchalik
kengayaveradi.
– Hozirgi
o‘qimishlik, tushungan Vatan
bolalarimiz, agar milliy
hislik bo‘lmas ekanlar,
ulardan bizga, ya’ni
o‘z xalqiga foyda
yetishi hech vaqt
mumkin emasdir. Balki
bolta sopini o‘zimizdan chiqargan
yov qo‘lida tub ildizimiz bilan kesib quritishga qurol bo‘ladilar. U
holda esa o‘zlaridan
umid etilgan vatan
o‘g‘illarining qo‘llari bilan
vatan ahllarini ko‘mishga
chuqur qaziladi demakdir“.
“Turkiston qayg‘usi” kitobidan
oyina.uz saytidan olindi