- Bosh sahifa
- Maqolalar
- O‘zbek tiliga hurmat va ehtirom har birimizning burchimizdir
O‘zbek tiliga hurmat va ehtirom har birimizning burchimizdir
Til – millatning maʼnaviy
boyligidir. Bu orqali har bir millat dunyo sahnasida o‘zini, o‘zligini,
maʼnaviy va siyosiy qiyofasini, asosiysi, jonajon tilining shaklu shamoyilini yuksak
ifodalaydi va namoyon etadi. Shuning uchun ham har bir davlat o‘z ona tili
bilan qudratlidir. Til nafaqat muomala vositasi, balki har bir xalqning
madaniyati, urf-odati, uning turmush tarzi va tarixi demakdir.
O‘zbek tili – dunyodagi eng
boy tillardan biridir. Ona tilimiz asrlar osha sayqallanib, yuksak ulug‘lanib
kelindi. Natijada bu tilda allomalarimiz tomonidan jahon ahlini lol qoldirgan
va ayni paytda ham o‘z ahamiyatini yo‘qotmay kelayotgan nodir maʼnaviy xazina –
ulkan asarlar yaratildi.
Kechagidek yodimda, sobiq
tuzum davrida ona tilimiz tazyiqqa uchragan edi. Shukrlarkim, tilimiz zamon
taloto‘plariga dosh berib, mustaqillik kunlarigacha yashab keldi va ijtimoiy
hayotdan o‘zining betakror o‘rnini topdi. 1989-yil 21-oktyabrda “Davlat tili
haqida”gi qonunning qabul qilinishi malakatimiz, xalqimiz hayotida ulkan
tarixiy voqelik bo‘ldi.
Muhtaram Prezidentimiz
Shavkat Mirziyoyev rahnamoligida ona tilimizga bo‘lgan eʼtibor o‘zbek tilining
yangi taraqqiyot davrini boshlab berdi. So‘nggi yillarda qabul qilingan muhim
huquqiy hujjatlar, xalqaro konferensiyalar tashkil etilishi, buyuk
mutafakkirlarimiz tavallud ayyomlarining keng nishonlanishi ona tilimiz yana-da
rivojlanishiga poydevor bo‘layapti.
Yurtboshimiz tomonidan
2019-yil 21-oktyabrda imzolangan “O‘zbek tilining davlat tili sifatidagi nufuzi
va mavqeini tubdan oshirish chora-tadbirlari to‘g‘risida”gi tarixiy farmoni
hamda 21-oktyabr sanasi yurtimizda “O‘zbek tili bayrami kuni”, deb
belgilanganligi barcha yurtdoshlarimizni quvontirib yubordi. Bu, albatta,
mamlakatimizda yuz berayotgan ijobiy o‘zgarishlar va yangilanishlar, xalqimiz
farovonligini yuksaltirish borasida olib borilayotgan xayrli ishlarning
davomidir.
Bugun O‘zbekistonning yangi
tarixi yaratilmoqda. Jonajon O‘zbekistonimiz milliy yuksalish sari shaxdam
qadamlar tashlayotganligining boisi uning mustahkam siyosiy, iqtisodiy va
maʼnaviy poydevori borligidir. Prezidentimizning 2019-yil 21-oktyabrda o‘zbek
tiliga davlat tili maqomi berilganining o‘ttiz yilligiga bag‘ishlangan
tantanali marosimdagi maʼruzasida: “Ona tilimiz – milliy maʼnaviyatimizning
bitmas-tuganmas bulog‘idir. Shunday ekan, unga munosib hurmat va ehtirom
ko‘rsatish barchamizning nafaqat vazifamiz, balki muqaddas insoniy
burchimizdir”, degan so‘zlari har birimiz uchun dasturilamal bo‘lishi kerak.
Buning uchun har birimiz
tilimizni asrab-avaylashimiz, uning rivoji uchun fidoyi bo‘lishimiz kerak.
Dunyoda 50 mln. atrofidagi kishilar ona tilimizda so‘zlashayotgani qalbimizga
cheksiz faxru iftixor va g‘urur bag‘ishlaydi.
Men hayotimda guvoh bo‘lgan,
yurtimizdagi millatparvar insonlar va tilimiz bilan bilan bog‘liq ikki voqeani
aytib o‘tishni joiz, deb bilaman. 1985-yilda Toshkent davlat universiteti tarix
fakultetining birinchi kursini tugatgandan so‘ng harbiy xizmatga chaqirildim.
Ikki yil Gruziyada harbiy xizmatni o‘tadim. Shak-shubhasiz, armiyada turli
millat vakillari bilan do‘st-o‘rtoq, quroldosh, ularning timsolida esa maʼlum
bir xalq haqida ozmi-ko‘pmi maʼlumotlarga ega bo‘lasiz. Darhaqiqat, menda
Gruziyaning go‘zal tabiati, gruzinlarning mardligi va mehmondo‘stligi, ayniqsa,
o‘z millati va tilini sevishi juda katta taassurot qoldirgan. Bu xalqning
tantiligiga tan berganman. Bir gal harbiy mashqlar paytida bo‘linmamiz bilan
dam olib turgan edik. Shu payt qarshimizga mashina kelib to‘xtadi. Undan 45-50
yoshlardagi gruzin millatiga mansub haydovchi tushdi. U har birimizdan qayerdan
ekanligimizni so‘radi. Navbat menga kelganda, O‘zbekistondan ekanligimni
aytdim. Uning yuzida tabassum paydo bo‘ldi va “Sen buyuk sarkarda Amir Temur
yurtidan ekansan-da!”,- dedi va sohibqiron haqida, meni lol qoldirgan qiziqarli
tarixiy voqealarni so‘zlab berdi. Bu gurung va eʼtirofdan quroldosh do‘stlarim
orasida boshim osmonga yetdi.
Bilasizmi, o‘sha haydovchi
O‘zbekiston tarixi, buyuk donishmandlari, jumladan, Amir Temur, Alisher Navoiy,
Ulug‘bek to‘g‘risida juda ko‘plab maʼlumotlarni aytib, siz o‘zbeklarning buyuk
tarixingiz, ulug‘ bobolaringiz bor, deb meni bag‘riga bosdi. Haydovchiga
tariximizga bo‘lgan hurmati bois rahmat aytish bilan birga, safdoshlarim oldida
qaddimini tik tutib, shu millat vakili bo‘lganligimdan iftixor tuydim.
Sezdimki, bu voqeadan safdoshlarim taʼsirlandi va ularda millatimga nisbatan
havas o‘yg‘ondi. Ha, biz shunday buyuk ajdodlar avlodimiz. Bizning faxr etishga
arzigulik jannatmonand yurtimiz va
tariximiz bor.
Uchrashuvning yana bir
taʼsirli joyi bor. Haydovchidan manzilini yozib berishni so‘radim. U qog‘ozga
o‘z manzilini gruzin alfavitida yozib berdi. Men uni qanday o‘qiyman, deb
turganimda, haydovchi buni sezib, bu mening ona tilim, ota-bobom shu alfavitda
yozgan, bu senga esdalik uchun, bilaman tushunmaysan, deb keyin manzilini krill
yozuvida ham yozib bergan edi. Mana vatanparvarlik, o‘z tiliga bo‘lgan hurmat.
U oddiy haydovchi bo‘lsada, lekin o‘z tarixi, balki boshqa xalqlar tarixini
juda yaxshi bilishi, hurmati, o‘z tiliga bo‘lgan sadoqati menda juda katta
tassurot qoldirgan edi. Keyin ikkalamiz ancha mahal yurtimiz tarixi haqida
gurunglashib o‘tirdik. Mana shu voqea sabab, bir gruzin farzandining millatimiz
tarixiga bo‘lgan katta hurmatini eslab, davralarda maqtanib yuraman.
Ittifoq davrida va undan
keyin ham tilimizni asrash va ardoqlash yo‘lida kurashgan ziyolilarimiz ko‘p
bo‘lgan. Shunga daxldor yana bir voqeani aytib o‘tsam. Buxoro oziq-ovqat va
yengil sanoat texnologiyasi institutida Salohiddin Mamedov degan domla bilan
ishlash baxtiga muyassar bo‘lganman. U kishi mesxeti turklardan bo‘lib, o‘zbek
tili tarixi, stilistikasini juda yaxshi bilar, chiroyli husnixatda xatosiz
yozardi. Ustoz qobiliyatiga biz o‘zbek ziyolilarining doimo havasi kelardi.
Ayniqsa, domla davralarda Navoiy, Maxtumquli, Umar Xayyom g‘azalu ruboiylarini
yoddan aytganda, ular ijodi haqida keng falsafiy mulohaza yuritganda har qanday
davraga jon kirardi. Olimlikka xos fikrlash qobiliyati va yuksak tafakkuri
hosilasi bo‘lgan xo‘p mazmunli gurunglaridan rohat qilardik. Hozir ham mana
shunday maʼnaviy suhbatlarni sog‘inaman.
Domlaning bir davrada
tilimizning haqiqiy jonkuyari, tilshunos olim, professor Mustaqim Mirzayev
haqida xotiramga muhrlanib qolgan bir ibratli voqeani aytib bergan edi.
Mustaqim Mirzayev domla qayerga bormasin, birinchi navbatda borgan joyidagi
yozuvlarni o‘qir, ular ona tilimiz qoidalariga mosligiga baho berar, imloviy
xatolarni to‘g‘rilatar, ona tilimizga bo‘lgan hurmatni saqlashga daʼvat
etarkan. Bu odat domlani to umrining oxirigacha tark etmagan deyishadi.
Aytishlaricha, domla betob bo‘lib yotib qolgan paytida turmush o‘rtog‘ini
chaqirib, “Onasi, Shavkat (o‘g‘li) qayerga ketdi”-, deb so‘rabdi. Turmush
o‘rtog‘i “voyenkomatga ketdi”,- deb javob beribdi. “Onasi, voyenkomat demang,
mudofaa bo‘limiga deng”-, deb aytgan ekanlar. O‘ylab qarasangiz, bu oddiy, ammo
ibratli tanbeh zamirida ona tilimiz sofligi uchun juda katta jonkuyarlik,
vatanparvarlik mujassam. Talabalarga
maʼruzalarim vaqtida shu ikki voqeani ibrat uchun ko‘p marta aytib berganman.
Darhaqiqat, tilga bo‘lgan
hurmat, bu - Vatanga sadoqatdir. Bu tuyg‘u har birimizning qalbimizda bo‘lishi
kerak. Yuqoridagi kabi ibratli voqealarni yoshlarimiz ongu shuuriga singdirish
nafaqat ziyolilar, balki bobo-momo, ota-onalarning zimmasiga ham katta
masʼuliyat yuklaydi. Zero, avar xalqining buyuk farzandi Rasul Hamzatovning:
“Har bir odam bolaligidan o‘z xalqining vakili bo‘lishi uchun dunyoga kelganini
bilishi va shu sharafli vazifani zimmasiga olishga o‘zini tayyorlashi kerak”,
degan hikmatli so‘zlari ibratga arzigulikdir. Biz ona tilimizni faqat bayramlar
arafasidagina emas, balki har daqiqada ulug‘lashimiz, uning sofligi, buyukligi
va barhayotligi haqida chuqur qayg‘urishimiz, taʼbir joiz bo‘lsa kurashishimiz
muhim.
Muhtaram Yurtboshimizning
“Har birimiz davlat tiliga bo‘lgan eʼtiborni mustaqillikka bo‘lgan eʼtibor deb,
davlat tiliga ehtirom va sadoqatni, ona vatanga ehtirom va sadoqat deb
bilishimiz, shunday qarashni hayotimiz qoidasiga aylantirishimiz kerak. Bu
olijanob harakatni barchamiz o‘zimizdan, o‘z oilamiz va jamoamizdan
boshlashimiz, ona tilimizga, urf-odat va qadriyatlarimizga hurmat, Vatanga
mehrimizni amaliy faoliyatda namoyon etishimiz kerak”, degan so‘zlari har birimizning
kundalik shiorimizga va amaliy
dasturimizga aylanishi zarur.
Bir so‘z bilan aytganda, ona
tili, bu – millatning ruhi, davlat timsolidir. Uni asrab-avaylash,
rivojlantirish, shak-shubhasiz, millatning yuksalishini belgilaydi. Buyuk
siymolarni yetishtirgan ona tilimizni qadrlash, xalqaro miqyosdagi
obro‘-eʼtiborini yuksaltirish, uni milliy va umumbashariy tushunchalar asosida
taraqqiy etgan tillar safiga qo‘shish, dunyo uzra keng tarannum etish -
barchamizning muqaddas vazifamiz.
Zero, millatparvar
mutafakkir Abdullo Avloniy taʼkidlaganidek: “Har bir millatning dunyoda
borlig‘ini ko‘rsatadurgon oyinai hayoti til va adabiyotidur”.
Xolmamat RAUPOV,
Navoiy kon-metallurgiya kombinati bosh direktorining
maʼnaviy-maʼrifiy ishlar samaradorligini oshirish,
davlat tili to‘g‘risidagi qonun hujjatlariga rioya etilishini taʼminlash
masalalari bo‘yicha maslahatchisi.